Benim hiç bir zaman oyuncağımı kaybettiğim için ağladığım dönemlerim olmadı.. Her gece yorgan altında "yalnızlık" süreleri okudum yatmadan önce... Kagıtlara isimler yazdım birbirlerini gösteren oklar ekledim, mutlulugun resmini çizip katladım ve kendi muskamı yapıp sakladım..Hala kaldı biryerlerde o kendimin yazdığı ama inanmadığı umut cümlelerinin yazıldığı katlanmış kağıtlar. Yine yakalayamadım mutluluğu.. Ve daha sonra Sırf karıncaları mutlu edebilmek için yuvalarını kale ile çevirdim, Kelebeklere iylik olsun diye kozadan çıkmalarına yardım ettim..Üstüne üslük cehennemde çakmak satmağa çalıştım su satın alabilmek için... AMA!! Karıncaların yemek bulmasına engel oldu kalem.. Kozadan erken çıktıgı için uçamayan kelebekler geldi dünyaya.. Ve ben cehennemin dalga konusu oldum..
İşte bu senin bana göstermiş olduğun değil hayatın bana göstermiş olduğu "BAKIŞ ACISI "
UFUKYAZICI | 
